Larry Max staat onder zware druk. In album 13 hadden wraakgevoelens hem in de klauwen van Japanse schattenjagers geduwd. Aangezien ‘IR$’-albums altijd per twee samen horen, is het in ‘De overlevenden van Nanking’ uitkijken naar hoe hij zich daaruit weet te bevrijden... Actiereeksen lenen zich zelden tot psychologische diepgang, om een voor de hand liggende reden: diepgang vereist uitwerking in de vorm van tekst. Meer tekst zorgt er natuurlijk voor dat er minder vaart in het verhaal zit. Als auteur is het zoeken naar een evenwicht tussen snelheid en diepte. In ‘De overlevenden van Nanking’ laat scenarist Desberg zijn held af en toe twijfelen. Heeft hij de juiste keuzes gemaakt in zijn leven? Is er nog een weg terug uit de problemen die zijn wraakgevoelens hem hebben geleverd? Het zorgt ervoor dat Larry Max wat ‘echter’, wat menselijker wordt. Die diepte, dat verraadt de voorkaft, is ook letterlijk te nemen. Larry Max gaat duiken. Hij gaat op zoek naar een schat! Het lijkt eerder iets voor een ‘Jommeke’-verhaal: een schat onder water... We krijgen echter voor het eerst een Larry zonder wapen te zien. Hij lijkt bezorgd, onzeker. Er staat meer op het spel dan alleen wat goud...
Grafisch biedt ‘De overlevenden van Nanking’ zeker heel wat lekkers. Alleen al de afwisseling van stijlen, nodig om de verschillende soorten flashbacks weer te geven, zorgen ervoor dat het album ook visueel het nodige reliëf krijgt. Max’ herinneringen aan zijn schooltijd krijgen grijzere tinten mee, terwijl het Japanse oorlogsverleden eerder rood aangezet is. De tekenaar heeft zich volop kunnen uitleven. Sommige onderwaterbeelden lijken recht uit een documentaire te komen. De luchtfoto van Manilla is zo uitgevoerd dat ze bijna echt een foto lijkt. Vrancken gebruikt ook heel dynamische kaders met veel smalle stroken die het tempo stevig opdrijven. Zoals je van ‘IR$’ kunt verwachten, worden de kaarten ook in dit zevende tweeluik stevig dooreen geschud en kom je geregeld voor verrassingen te staan. Niet alle plotwendingen zijn even geloofwaardig, zeker het einde niet. De ambivalente relatie tussen Larry en Laroya, op zich een interessant gegeven, lijkt te mooi voor woorden, en de vondst die het tweetal op de laatste pagina’s doet is dat al helemaal.
Ook in de historische verwijzingen blijft Desberg soms te veel op de vlakte. Over de oorlog tussen China en Japan zegt hij meerdere keren dat Japan het een grensincident noemt en China spreekt over een oorlog. De wreedheden van de Japanners worden herhaaldelijk ‘verklaard’ door aan te geven dat ze hun krijgsgevangenen niet langer als mensen beschouwen. Niets op tegen, maar omdat dit geregeld herhaald en te weinig genuanceerd of uitgediept wordt (opnieuw: wegens vaartremmend), klinkt het meer en meer sloganesk naarmate het verhaal vordert. Zoals steeds worden er naar het einde van dit album een paar deuren gesloten, zodat je een min of meer afgerond geheel krijgt, en tegelijk worden er voldoende poortjes opengehouden om weg te glippen... Op weg naar een nieuw dubbelverhaal. [Koen van Vooren] Hide text

Veertiende deel van de stripreeks 'I.R.$.', het vervolg op 'Het goud van Yamashita' (2011)*. Larry Max, agent van de Amerikaanse belastingdienst IRS, is ingezet om te voorkomen dat de Japanse of Chinese maffia een grote schat aan goud uit de Tweede Wereldoorlog terugvindt en benut voor dubieuze praktijken in de Verenigde Staten. Dankzij een dubbelagente en zijn eigen slimheid lukt het hem de twee andere spelers uit te schakelen. Een ingewikkeld verhaal dat verwijst naar gebeurtenissen in de Japans-Chinese oorlog in de jaren dertig van de twintigste eeuw. Een strip met soms mooie tekentechnieken en een aardig verhaal, waarbij geweld en moord niet geschuwd worden.