Dit is het laatste deel van de trilogie, die aanvankelijk meer delen had moeten tellen. Rouwig zijn we daar echter niet om. De trilogie draait rond twee broers Djibril Knight en Lewis Markham, die totale uitersten zijn: de ene verwezenlijkt nl. dromen, de andere nachtmerries. Djibril heeft zojuist Lewis laten ontsnappen, en de agenten van de Ellisgroep zijn nu de laatste verdedigingslinie tussen New York City en de droomchaos. Deep O' Neil is waarschijnlijk als enige in staat de broers op te sporen, maar hij blijkt slechts de droom van zijn vader te zijn.

Als je bovenstaande uitleg nogal verwarrend vindt, ben je zeker niet alleen. Het incoherente scenario van Latour is immers de grootste stoorzender in deze reeks. De verhaallijn is erg ondoorzichtig, en de dialogen zijn bovendien veel te uitgebreid en remmen een vlotte lezing. Voor een reeks als deze is net actie zo belangrijk om de lezer bij de keel te grijpen, en dat mis ik hier compleet. De ellenlange dialogen zijn ronduit saai en heel ingewikkeld.

Tekenaar Griffo probeert de zaak nog enigszins te redden door een stijl te hanteren die we kennen van de vampierreeks 'De Aasgieren'. Griffo pakt zowaar uit met een rechtstreekse inkleuring, zonder de decors of personages eerst te inkten. De afwisseling tussen zijn koude en warme kleuren komt wel ietwat in de buurt van het lugubere en mysterieuze sfeertje van 'De Aasgieren', maar enthousiast word je er toch niet van.

Moeilijk te geloven dat de tekeningen gemaakt zijn door dezelfde man die uitblonk met reeksen als 'Giacomo C.' en 'Mister Black'. Jammer dat iemand met zo'n talent zich heeft verlaagd om in deze reeks te stappen. [Tom Vermeeren] Hide text

Het derde deel van deze stripserie over de Ellis Group, een speciale eenheid van de politie in New York. Deze groep agenten moet misdaden oplossen die zijn veroorzaakt door dromen en nachtmerries van allerlei mensen. De dromen worden beheerst door de zogenoemde Sandmen, vaak met slechte bedoelingen. Door de dromen, van erotische tot gewelddadige, wordt het af en toe moeilijk schijn en werkelijkheid te scheiden in het verhaal. Dit maakt het volgen van het album moeilijk en kennis van de vorige twee delen wordt ten zeerste aangeraden, anders is er geen touw aan vast te knopen ('Lady Crown', 2007 en 'Sax', 2008*). De ingewikkelde lijnen van het verhaal maken het onaantrekkelijk om het album uit te lezen. Het tekenwerk is goed, met een helder kleurgebruik en een overzichtelijke lay-out. De teksten zijn goed te lezen.