Walter van den Broeck (78) blijft zijn familiegeschiedenis uitspitten. In zijn nieuwe roman Niets voor de familie duikt hij in het leven van zijn stiefoom Jan Jaak Jacobs en zijn tante Leen. Jacobs (1909-1991) was een architect die vooral modernistische woonhuizen bouwde, maar nooit een grote carrière nastreefde. Hij was een bescheiden man die eigenlijk kunstschilder wilde worden, maar onder druk van zijn ouders voor de architectuur koos. Hij trouwde met een gescheiden tante van Walter van den Broeck en werd zo de stiefvader van ­Hugo Wouters, die later bekend zou worden als de dichter Hugues C. Pernath.

In Niets voor de familie bouwt Van den Broeck een klein monument voor een man die hij beschrijft als de 'zachtmoedigheid zelve' maar ook als een 'timide pantoffelheld'. Dat doet hij in zijn typische volkse, humoristische stijl die eerdere werken als de roman Brief aan Boudewijn en het toneelstuk Groenten uit Balen zo succesvol maakten. Soms dreigt de noodzakelijke informatie over complexe familiebanden het verhaal wat onder te sneeuwen, maar de gesprekken met de mensen die een boek over zijn stiefoom willen maken, de fijnzinnige manier waarop hij schrijft over Jaaks dromen en ambities en vooral het gebrek daaraan of de manier waarop hij zijn huwelijk met een dominante vrouw portretteert, zijn vintage Van den Broeck.

Wat Niets voor de familie mist, is de sterke sociale dimensie die zijn beste werk zo uniek maakte. Niets voor de familie is echter geen afleggertje, maar een mooie roman over een mens die vocht met zichzelf en de wereld om hem heen.

Polis, 242 blz., 20 €.

Verberg tekst

Walter van den Broeck (1941), de éminence grise van de Vlaamse literatuur, dook voor dit boek weer eens in de eigen familiegeschiedenis – zoals eerder in ‘Aantekeningen van een stambewaarder’*. Hij beschrijft de levens van zijn tante Leen en haar tweede echtgenoot Jaak Jacobs. De eerste was een hysterische dame, de tweede een ingetogen man die eigenlijk kunstenaar wilde zijn, maar vooral als architect een bescheiden naam vestigde in het Antwerpse. Leen had uit haar eerste huwelijk een zoon, die bekend zou worden als de experimentele dichter Hugues C. Pernath. Hun verhaal begint met een proloog, daarna volgt een deel over oom Jaak, dan over tante Leen, vervolgens over hun huwelijksleven en ten slotte is er een korte epiloog. Probleem is dat het boek na een sprankelend begin een bij vlagen uitermate warrig vervolg krijgt. Vooral het leven van Jaak wordt – op basis van brieven – rommelig beschreven. De tekst is blijkbaar niet geredigeerd (heet Jaaks moeder Julia of Maria?), er staan rare fouten in en ook ontbreekt uitleg (waarom worden Jaaks vrienden soms slechts met voornaam aangeduid?). Uitvoering de auteur onwaardig. Verberg tekst